Planet zwraca się w tym kawałku do swojej ukochanej, pragnąc uświadomić jej, jak wiele dla niego ona znaczy. „Esperanto” ma pokazać nam, co tak naprawdę liczy się w miłości. Tu nie chodzi wcale o jakieś wielkie gesty, rozmach i przesadny romantyzm. Znacznie ważniejsze jest po prostu uczucie między dwojgiem ludzi, proste przyjemności i radości.
Autor nie wymaga od swej kobiety, by była chodzącym ideałem. Nie potrzebuje najpiękniejszej, najmądrzejszej i najfajniejszej dziewczyny, jaka chodzi po tej ziemi. Starczy tylko, że będzie traktowała go z szacunkiem i naprawdę go kochała. To właśnie z nią, a nie z żadną inną chce być wokalista. Więź, jaka ich łączy jest ważniejsza od wszystkiego innego i nie da się jej tak łatwo rozerwać.
Dlatego też ukochana Planeta nie musi się o nic martwić. Dla niego jest ona tą jedyną, właściwą, nawet jeżeli czasami nie układa im się idealnie. Potrafią jednak przezwyciężyć swoje słabości i znaleźć wspólny język, który symbolizuje tutaj właśnie esperanto. Stworzony, by wszystkie narody mogły porozumiewać się jednym, uniwersalnym językiem, znosi bariery i ograniczenia, dokładnie tak jak miłość dwojga ludzi pozwala im pokonywać problemy, jakie stają im na drodze.
