Sabaton wielokrotnie śpiewał o alianckich bohaterach II wojny światowej, oddających życie w walce z siłami Trzeciej Rzeszy. Równocześnie Szwedzi nie unikali jednak pokazywania perspektywy drugiej strony konfliktu. Czasami prowadziło to do kontrowersji oraz zarzutów o gloryfikowanie machiny wojennej Hitlera – tak jak w przypadku popularnego Ghost Division, poświęconego 7. Dywizji Pancernej Erwina Rommla.
Trzeba jednak pamiętać, że Szwedzi wyraźnie rozgraniczają zwykłych żołnierzy oraz przywódców politycznych. Prosty niemiecki żołnierz najczęściej walczył za swój kraj, nie mając innego wyboru. Istotnym czynnikiem była oczywiście wszechwładna nazistowska propaganda, za sprawą której naziści manipulowali milionami szeregowych piechociarzy.
Ten problem zostaje poruszony właśnie w utworze Wehrmacht. Chociaż w pierwszej zwrotce Szwedzi nazywają niemiecką armię niepowstrzymaną maszyną, bezlitosną jak fale przypływu, próżno szukać tutaj gloryfikacji Wehrmachtu. Byli ofiarami swoich czasów czy dumną częścią większego celu?, zastanawia się Joakim Brodén. Szaleńcy na smyczy czy zagubieni młodzi ludzie?
Jak często bywa w takich przypadkach, prawda zapewne leżała po środku. Niejeden niemiecki żołnierz świadomie uczestniczył w zbrodniach wojennych, ale równocześnie wielu zostało po prostu oszukanych przez propagandę. Nawet jeżeli umieli wyswobodzić się z jej wpływu, trzeba pamiętać, że karą za odmowę wykonywania rozkazów najczęściej była śmierć – a nie każdy zdolny jest do heroicznego poświęcenia.
Sabaton wydaje się usprawiedliwiać większość prostych niemieckich żołnierzy; młodych chłopców, którzy ulegli mistrzowskiej machinie propagandy Rzeszy oraz wielkim iluzjom roztaczanym przez nazistowskich liderów. Zamiast jednoznacznie potępiać każdego, kto w czasie wojny nosił niemiecki mundur, Szwedzi okazują współczucie i zrozumienie tym, którzy mogli okazać się ofiarami swoich czasów.
