Ten utwór to brutalnie szczera opowieść o walce z codziennością, życiem w biedzie, ulicznym przetrwaniu i braku wsparcia – poza lojalnymi braćmi i własnym charakterem. Tech N9ne, Big Scoob, Bakarii i T-Will nie tworzą tu rapowego fantasy – oni mówią o realiach, w których nikt niczego im nie dał. Żadnych pieniędzy, żadnych szans, żadnych kontaktów. Wszystko zdobyte własnymi rękami, w brudzie, pod presją i wśród wrogów. Refren „ain’t nobody ever gave me nothin’” to motto ludzi, którzy przetrwali tylko dzięki determinacji i wierności zasadzie: jeśli chcesz coś mieć – musisz to wyrwać światu siłą.
Każda zwrotka dokłada kolejne warstwy bólu i wściekłości – Big Scoob mówi o lojalności wobec ekipy i potrzebie czujności, Bakarii przedstawia siebie jako ulicznego wojownika, który żyje dla zmarłych ziomków i nie ufa nikomu, T-Will natomiast ukazuje gorzką prawdę o samotności w biedzie: kiedy nie masz kasy, nie masz nikogo. Tech N9ne zamyka to wszystko osobistą tyradą – mówi o tym, jak ludzie twierdzą, że go „stworzyli”, podczas gdy sam wywalczył wszystko swoim talentem i charakterem. To rapowa modlitwa dla tych, którzy nadal grzebią w błocie – i mimo wszystko idą dalej, z zaciśniętą szczęką i brudem pod paznokciami.
