Utwór „Archipelag” opisuje zagubionego człowieka, który nieustannie obserwuje świat. Wysuwa wnioski, które są dla niego wręcz niepokojące. Zauważa wiele absurdów, nieprawidłowości i nienawiści.
Głównym motywem jego refleksji życiowych jest świat i rządzące nim prawidła. Ten czas należy do bezimiennych ludzi goniących nieustannie za własnymi pragnieniami i żądzami. Tu nie ma miejsca na zawiązywanie przyjaźni i odnajdywanie prawdziwych miłości. Dominuje "obcość", pustka i zatracenie naturalnych odruchów międzyludzkich.
Adama Sikorski zarysowuje nam obraz pełen sprzeczności. Świat znajduje się w martwym punkcie. Nic nie jest takie jakim być powinno. Zauważamy bezcelowość pośpiechu mas, porównanych do ciem krążących wokół światła.
Kiedy zapada noc nagle zdajemy sobie sprawę, że zostajemy samotni. Nie potrafimy wyjść na zewnątrz i nawiązać kontaktu. Oceniamy przez pryzmat statusu społecznego, zgromadzonych pieniędzy i osiąganych sukcesów. Na końcu nasz bohater apeluje do każdego z nas, aby zaprzestać zgubnej gonitwy i spojrzeć na świat inaczej.
