Tekst utworu wyraża emocje niepokoju, bólu i samotności. W pierwszym zwrotce, wykonawca opowiada o poczuciu smutku, które jest tak głębokie, że sprawia, że jego świat staje się niebieski jak Neptun. W zamian, chce pozbyć się tych uczuć, aby przyszłe ręce mogły je pochwycić, a złote światło zniknęło, zanim zacznie rozbijać swoją głowę.
W drugiej zwrocie wykonawca mówi o ostatniej próbie generalnej, by cofnąć się, by patrzeć wstecz na swoje życie z poczuciem beznadziei i jako człowiek-klon. Mimo to, chce towarzyszyć w podróży i odgrywać rolę kogoś, kogo lubi. Wykonawca odnosi się do tej roli jako do "lustrowego mirażu".
W trzecim zwrocie tekst nabiera intensywności, wykonawca opowiada o bólu, który odczuwa, śmiejąc się i umierając jednocześnie. Wszystko imploduje w jego umyśle, ukrywa się i zastanawia, kto traci na tej sytuacji. Refren porusza temat przepychanki i konfliktu między dwoma osobami, które czują się zdominowane przez tłum. Każda z osób zadaje pytanie, jak mogą sobie nawzajem nie zrobić krzywdy w takim stanie emocjonalnym.