Piosenka jest sprawozdaniem z uczuć i emocji wokalisty, który nie potrafi odnaleźć spokoju i szczęścia. Ciągle miota się między różnymi stanami i sytuacjami, w których próbuje znaleźć coś, co go przy nich zatrzyma. Mówi o braku nadziei na lepsze jutro, widzi absurd świata, od którego jednocześnie chce uciec i w którym chce i musi żyć. To wszystko wiąże go zbyt mocno, zamyka w klatce, z której trudno się wydostać.
On jednak próbuje - resztkami sił, które próbuje z siebie krzesać. Mówi o sobie jako niestabilnym, oszołomionym. Trudno mu się oprzeć wszystkim tym, którzy kuszą go różnymi dobrami. Być może mowa tutaj o świecie muzycznego biznesu, salonach, które oferują komfort, bogactwo i luksus. On jednocześnie chce pozostać sobą i pragnie zaznać trochę tego, co dostają inni artyści.
Mówi również o miłości, o wyczuciu czasu w uczuciach. Zawsze mówimy o tym, co ważne, kiedy jest już za późno. Ludzką rzeczą jest się mylić, ale trzeba zawsze szukać, próbować naprawiać błędy. Sekrety, budowanie wokół siebie murów milczenia - to wszystko zaszkodzi tylko nam samym.
Zawsze jednak trzeba mieć nadzieję. Nadzieję na to, że znajdzie się ktoś, kto nasze mury zburzy, kto pozwoli nam na powrót odnaleźć szczęście. I pokaże nam coś nierealnego, surrealistycznego - prawdziwą magię.
