Twoja dusza jest czarna
Twoja krew jest zimna
Twoja skóra jest twarda
A serce masz ze złota
Twoja twarz tak ciemna
Poczuj lepkie włosy
Na swoim ciele
Obślizgłe stworzenia wszędzie
Przyprawiają mnie o dreszcze
[Refren]
Dzika rzeko
Ukradłaś mi oczy
I nigdy nie oddałaś
Próbowałaś pocałować
I posłać dreszcz
Po mej szyi
Dzika rzeko
Mokra, złota świątynio
Przehandlowałaś mój umysł i
Próbowałaś mnie zabić
Posyłając dreszcz wzdłuż mych pleców
Nienawidzisz słońca
Lecz deszcz jest Ci miły
Kochasz śnieg
Lecz lękasz się lodu
Jesteś odziana w błoto
I zbyt niebezpieczna, by się w Tobie zanurzyć
Pragnę twego złota
Lecz Ty pragniesz mego życia
[Refren]
Próbowałaś mnie utopić
A nie bym pływał
A także mnie pożreć
Wywołać mrowienie na mej skórze
Próbowałaś mnie powstrzymać
Milionem płetw
I uleczyć mnie
Obmyć mnie z grzechów
Twe królestwo nadejdzie
Klęczymy na deskach
Wszystkie te drzewa kłaniając się u Twych brzegów
Przyprawiają mnie o ciarki
[Refren]
Próbowałaś mnie powstrzymać
Milionem płetw
I pożreć mnie
Odgryźć me grzechy
Próbowałaś mnie utopić
A nie bym pływał
I zabić mnie
Przyprawiając mnie o ciarki
Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
„Yukon” to kawałek opowiadający o człowieku, któremu na myśl o miłości i idącym za nią zaangażowaniem mrozi się krew w żyłach. Lindemann wciela się tutaj w mężczyznę niezdolnego do utworzenia długotrwałego związku. Szuka tylko przyjemności, zabawy, więc gdy spotyka się z próbą wciągnięcia go w coś głębszego od razu bierze nogi za pas.
Widzimy jednak, że spotyka na swojej drodze kobietę, która robi na nim piorunujące wrażenie. Ze wszystkich sił chciałby ją mieć dla siebie, posiąść ją, ale nie jest w stanie zrobić tego od tak. Zdaje sobie sprawę, że jeśli chciałby mieć z nią jakiekolwiek szanse, musiałby dać się jednak usidłać. Jest więc dla niego tym, czym dla poszukiwaczy złota była rzeka Jukon – obiecywała niesamowite bogactwa, ale też i wymagała wielkich poświęceń.
Kobieta, jaką kreuje tutaj Till ma w sobie wiele z klasycznej femme fatale, jest niebezpieczna, niesamowicie oddziałująca na męskie zmysły, ale też romans z nią wiąże się z potencjalnym nieszczęściem. Być może jednak tylko w oczach bohatera sprawa tak wygląda. W końcu po jego słowach nie jest trudno domyślić się, że normalne, stałe związki są dla niego ciężką sprawą. Nie byłoby więc dziwne, gdyby w końcu natrafił na kobietę zdolną do tego, by skraść jego serce, co mogłoby napawać go przecież przerażeniem.
