Zrodzona z oddechu wzburzonego morza
Bestia zeszła na ziemię wraz z deszczem
Spadła na Twą mleczną skórę
Przebiegła kropla zakradła się w głąb Twej żyły
Nigdy nie byłaś na to przygotowana
Tak roztrzęsiona, bezradna i przestraszona
Szukasz igły w swych włosach
Wyłysiałaś, bo nic tam nie ma
Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej
Wewnątrz Ciebie, pożera Ci kości
Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej
Choć oczy w płomieniach, a usta w pianie
Mówią na to „chłód”
Jest uwięzione wewnątrz Ciebie
Żre, żre i rośnie
Wewnątrz Ciebie i nigdy nie odejdzie
Nigdy nie odejdzie
Jeszcze dwa dni, koniec w zasięgu ręki
Guz tak głęboko wewnątrz
Tak bardzo niepokojący i brutalny
I zabija, zabija bardzo wolno i po cichu
Nigdy nie byłaś na to przygotowana
Tak roztrzęsiona, bezradna i przestraszona
Szukasz igły w swych włosach
Wyłysiałaś, bo nic tam nie ma
Nic tam nie ma
Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej
Wewnątrz Ciebie, pożera Ci kości
Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej
Choć oczy w płomieniach a usta w pianie
Mówią na to „chłód”, jest zimny
Uwięziony wewnątrz Ciebie
Żre, żre i rośnie
Wewnątrz Ciebie i nigdy nie odejdzie
Nigdy nie odejdzie
Nigdy nie odejdzie
Nigdy nie odejdzie…
