MACAN
MACAN
MACAN
MACAN
MACAN
Ten utwór to nostalgiczna podróż przez wspomnienia młodości, biedy, prostego życia na blokowisku i pierwszych marzeń o czymś więcej. MACAN i GUF malują obraz dorastania w postsowieckiej rzeczywistości — szare panele, stara bordowa Łada 99, prowizoryczne życie między ulicą a rodziną. Mimo trudnych warunków, bohaterowie nie tracą wiary – ani w Boga, ani w siebie. To właśnie z tych warunków wyrastają ambicje, siła i determinacja. Refren z powtarzającym się motywem „dwudziestych piątych paneli” i „bordowej dziewięć-dziewięć” staje się symbolem wspólnego doświadczenia pokolenia.
GUF wnosi w tekst swoją charakterystyczną perspektywę człowieka, który przeżył wiele i z perspektywy dorosłości patrzy wstecz – na błędy, stracony czas, ale i twórczość, która zawsze była przy nim. Mimo że czuje się „młodszy niż wskazuje metryka”, nie udaje idealnego. Mówi o życiu bez filtra: narkotykach, niepewności, ryzyku. To połączenie surowej autentyczności z ciepłym wspomnieniem dzieciństwa i młodzieńczych snów. Całość tworzy emocjonalną opowieść o dojrzewaniu, lojalności i tym, co nas naprawdę ukształtowało – nie bogactwo, lecz wspomnienia, korzenie i ludzie, którzy byli obok.