Tekst piosenki jest opowieścią o pewnego rodzaju rozbudzeniu, oświeceniu, którego doznał wokalista zespołu. Marcus być może wiąże ten stan z dojrzewaniem, przeobrażaniem się z chłopca w mężczyznę. Z drugiej strony, niektóre wersy sugerują, że mówi tu o przezwyciężeniu jakiegoś problemu, trudnej sytuacji, które doprowadziły go właśnie do zrozumienia wielu rzeczy.
W pierwszej części utworu Marcus opowiada o tym, jak z wiekiem ludzkie serce staje się coraz mniej wrażliwe i podatne na uczucia. Im więcej w swoim życiu przeżyjemy, tym trudniej do nas dotrzeć, poruszyć nas. Zaczynamy mieć też problemy z dostrzeżeniem dobra i czułości w innych ludziach. Stajemy się cyniczni i zamknięci. Marcus zastanawia się jak zapobiec temu procesowi, jak go powstrzymać. Stwierdza, że musi nareszcie przyznać się światu, że jest słaby. Że nie może dłużej nosić maski wszystkowiedzącego. Nie znam odpowiedzi na wszystkie pytania, mówi. I to jest ludzkie.
Marcus przyznaje tutaj kim jest i czego oczekuje od życia. Zwraca się bezpośrednio do jakiejś osoby i chce jej doradzić co powinna zrobić z życiem. Jeśli użyczysz mi swoich oczu, mówi, zmienię to, co widzisz. Ale nigdy nie pożyczaj nikomu swojej duszy, ona musi pozostać absolutnie wolna. Bo przecież wolność to czysto ludzka potrzeba. Potrzeba, której spełnienie jest punktem wyjścia do szczęśliwego życia. Jednocześnie prosi tę osobę, lub Boga, o to aby rozbudził jego duszę. Potrzebuje jakiegoś zewnętrznego napięcia żeby obudzić się z letargu, iść poznawać świat. A wszystkim co mamy jest miłość. Nasze ciała umrą, to, co możemy inwestować, to nasze uczucia.
