Piosenka portretuje uczucie samotności i smutku, którego doświadczał Nutini po rozstaniu ze swoją dziewczyną. Już na początku utworu Paolo daje nam jednoznacznie do zrozumienia w jakim fatalnym stanie się znajduje. Mówi, że dziewczyna całkowicie go zniszczyła swoim odejściem, że topi smutki w alkoholu, którym raz po raz doprowadza się do utraty świadomości. Mój dom jest teraz na podłodze, mówi. Tam właśnie ląduje po każdym kolejnym alkoholowym wybryku.
Czuje, że nic w życiu go już nie ucieszy, że nic mu nie pozostało. Odkąd kobieta, którą kocha odeszła od niego, nie ma już siły ani ochoty dalej funkcjonować. W tekście mówi, że porzucił wszystkie plany i ambicje - bez niej nie widzi sensu dla starać, walki o coś. Wszystko jest szare, płaskie, pozbawione sensu.
Odkąd para się rozstała, Nutini nie może spać, nie może normalnie funkcjonować. Noce spędza więc na podróżach od baru do baru, gdzie topi smutki w alkoholu. I jedna myśl, jedno pytanie nieustannie krąży mu po głowie - dlaczego nie da się tego po prostu przewinąć, cofnąć. Tak, żeby znów mógł być chłopakiem swojej ukochanej.
