Tekst tej piosenki zdaje się być swoistym podsumowaniem podróży, które odbyła artystka. To, co widziałam - a widziałam ludzkość - otworzyło mi oczy na okrucieństwo tego świata. Jeśli szybko czegoś nie zrobimy, nie poddamy się wiążącej refleksji, wszyscy zginiemy marnie, mówi Harvey. Ostrzega tu przed zgubnym i morderczym wpływem ludzi na ludzi.
Rysuje tutaj tradycyjną opozycję dobro/zło. Apeluje o opowiedzenie się po stronie dobra. Bo jeśli nie weźmiemy się do roboty to zło przeważy i swoim ciężarem przykryje dobro. A to będzie oznaczało zagładę dla nas wszystkich. Nikogo nie ominą okrucieństwa, wszyscy staniemy się ofiarami swoich działań. A właściwie - zaniedbań.
Artystka dziwi się tutaj, że po latach wojennych doświadczań rasa ludzka wciąż nie nauczyła się, że wojny nie niosą za sobą niczego dobrego. Powinniśmy już wiedzieć, mówi. Ale te dramatyczne doświadczenia niczego nas nie nauczyły, wciąż się nawzajem mordujemy w imię żądzy władzy czy bogactwa. Czas z tym skończyć! Stoimy nad przepaścią, zaraz przekroczymy cienką granicę. Czas skończyć z zabijaniem się, z ludzkim upodleniem, z dramatami dotkniętych wojną rodzin.
Czas przejrzeć na oczy.
