Wielu artystów wykorzystało wizerunek samotnego mężczyzny na żaglówce (lub łodzi wiosłowej) na niebezpiecznych wodach jako symbol samotności lub jako wspomnienie minionych czasów. Najbardziej znanym z tych artystów jest amerykański malarz Winslow Homer (1836-1910), który namalował kilka obrazów utrzymanych w tym duchu, w tym „Ostrzeżenie o mgle”, „Prąd Zatokowy” i „Rozbijanie się (słaby wiatr)”.
Sztuka jest dalej antropomorfizowana, ponieważ tematy w obrazach przemawiają do siebie lub w językach ich twórców. Antropomorfizuje skrzypce, aby pokazać, jak nasza idolizacja tłumi piękno i kreatywność. Skrzypce są umieszczane na piedestale, aby je podziwiać. w rezultacie starzeją się i gniją bez grania pięknej muzyki. Podobnie dziś artyści są tak dokładnie analizowani i tłumieni, że bezpośrednio hamują swoją zdolność do tworzenia.
Obiekt otrzymuje cechy ludzkie, aby wskazać, że społeczeństwo obiektywizuje artystów ludzkich. Ich sława jest niczym innym jak więzieniem, a ich jedyną zbrodnią jest wyjątkowość. Złote ramy są jak pozłacana klatka, metafora często używana do opisania zniewolonej kobiety.
