Pochodzisz z daleka
Masz w oczach obrazy
Kawiarni i porannych ulic
Zalanych niebieskim i cichym wschodem słońca
Ale noc jest katedrą
W której rozpoznajemy znak
My – nieznajomi teraz się znamy
Jako części wielkiego projektu
Och, trzymaj mnie tak, jak dziecko,
Które nie chce usnąć
Zwiń mnie wewnątrz siebie
I spraw, bym słyszała cię poprzez upał
Jesteś błaznem na tym dziedzińcu
Z uśmiechem jak u dziewczyny
Rozproszony przez kobietę
Z dołeczkami i lokami
Śliczną i psotną
Nieśmiałą i pobłogosławioną
Przez zwiewne spódniczki pań,
Które obiecują, że wezmą cię do swej piersi
Och, trzymaj mnie tak, jak dziecko,
Które nie chce usnąć
Zwiń mnie wewnątrz siebie
I spraw, bym słyszała cię poprzez upał
Masz dłonie z deszczu i wody
I ten kolczyk w twoim uchu
Mądrość twojej twarzy
Przeczy liczbie twoich lat
Z tymi palcami garncarza
I śmiesznymi historiami głupca
Jesteś aranżerem nieporządku
Z tymi twoimi dziwnymi prostymi zasadami
Tak, znalazłam sobie nową prządkę
Z dziwnymi i zwiewnymi nićmi
Z długim i smukłym ciałem
I guzem na głowie
Och, trzymaj mnie tak, jak dziecko,
Które nie chce usnąć
Zwiń mnie wewnątrz siebie
I spraw, bym słyszała cię poprzez upał
Z długim i smukłym ciałem
I najsłodszymi i najbardziej miękkimi dłońmi
I niedługo zwieje nas na zawsze
I polecimy na nieznane lądy
I proszę nigdy mnie nie szukaj
Mimo to ze mną zostaniesz
I usłyszysz się w piosence
Którą pewnego dnia przywieje wiatr
Och, trzymaj mnie tak, jak dziecko,
Które nie chce usnąć
Zwiń mnie wewnątrz siebie
I spraw, bym słyszała cię poprzez upał
