W tym kawałku autorzy opowiadają o wędrówce, którą każdy z nas musi w swoim życiu odbyć po to, by odnaleźć sens swojego istnienia. Ludzka egzystencja często jest naznaczona cierpieniem i nie wszyscy potrafimy dostrzec w tym jakąś sprawiedliwość, czy porządek. Tułamy się bez celu, gnani swoimi namiętnościami, marzeniami i ideałami, jakimi postanowiliśmy podążać. Nikt za nas nie weźmie na swoje barki tej odpowiedzialności i sami musimy nauczyć się podejmować właściwe decyzje, podążać właściwą ścieżką.
Każdy potencjalny drogowskaz może okazać się tylko iluzją, więc jesteśmy niejako skazani na błądzenie we mgle do czasu, aż jakoś uda nam się w swojej głowie to wszystko poskładać. Oczywiście są też tacy, którzy załamują się pod ciężarem brzemienia, jaki musimy nosić, uciekając od niego w przeróżne pułapki, jak chociażby narkotyki, wspomniane przez wokalistów. Nie ma co potępiać takich ludzi, bo jednak zadanie, jakie wszyscy musimy w naszym życiu wypełnić nie należy do łatwych. Trzeba jednak chociaż próbować, odnaleźć w sobie siłę do tego, by brnąć dalej.
Nawet jeżeli spędzimy lata nad tym, by w końcu dojść do celu swojej egzystencji, to podróż ta jest czymś wartym przebycia. Możemy się wiele nauczyć, przeżyć moc przygód, z naszych porażek wyciągnąć wnioski i w końcu odnaleźć to, czego szukamy. Pozbawiając się nadziei sami zsyłamy na siebie smutek i cierpienie. Pomimo więc wszystkich tych trudności powinniśmy starać się ze wszystkich sił, bo w końcu się nam to opłaci.
