Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Ta piosenka to wiersz poety Roberta Louisa Stevensona. Urodzony 13 listopada 1850 roku w Edynburgu w Szkocji Robert Louis Balfour Stevenson pochodził z długiej linii wybitnych inżynierów latarni morskich. W dzieciństwie spędzał wakacje ze swoim dziadkiem ze strony matki, ministrem i profesorem filozofii moralnej, który podzielał z nim miłość do kazań i opowiadania historii. Skłonny do chorób, Stevenson spędzał wiele wczesnych zim w łóżku, rozrywany jedynie wyobraźnią i wielką miłością do czytania, zwłaszcza William Shakespeare, Sir Walter Scott, John Bunyan i The Arabian Nights.
Zachęcony do kontynuowania rodzinnej tradycji inżynierii latarni morskiej, rozpoczął studia na Uniwersytecie w Edynburgu w 1867 roku, ale szybko odkrył, że wolał karierę literacką. Aby usatysfakcjonować swojego ojca, zdobył tytuł prawnika i został przyjęty do palestry w wieku dwudziestu pięciu lat. Stevenson spędził następne cztery lata podróżując po Europie, głównie po Paryżu, publikując eseje i artykuły o swoich podróżach. W 1876 roku poznał Fanny Vandegrift Osbourne, starszą o dziesięć lat mężatkę. Kiedy zdecydowała się wrócić do San Francisco wkrótce po ich spotkaniu, Stevenson podążył za nią, udając się w długą podróż przez Atlantyk i Stany Zjednoczone wbrew radom jego przyjaciół i lekarza.
Aby dodać do swojej przygody i poinformować o swoim pisarstwie, zdecydował się podróżować statkiem i był bliski śmierci, kiedy przybył do Monterey w Kalifornii w 1879 roku. Po przywróceniu zdrowia, tej zimy kontynuował podróż do San Francisco, choć kosztowało go to jego zdrowie. Osbourne, który od tamtej pory się rozwiódł, pomógł mu dojść do siebie. Pobrali się w maju następnego roku. Po kilku miesiącach spędzonych w Stanach Zjednoczonych z żoną i młodym synem Stevenson sprowadził rodzinę z powrotem do Wielkiej Brytanii. Często chorował, nadal poważnie pisał, tworząc większość swoich ulubionych dzieł. Jego pierwsza udana powieść, Treasure Island, została opublikowana w 1884 roku, następnie A Child’s Garden of Verses w 1885 i The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde w 1886.
Przedstawiciel neoromantyzmu w okresie modernistycznej literatury angielskiej, Stevenson był niezwykle popularnym i odnoszącym sukcesy pisarzem. Chociaż wielu czołowych krytyków całkowicie odrzuciło jego twórczość, był podziwiany przez wielu autorów, w tym Jorge Luisa Borgesa, Ernesta Hemingwaya, Rudyarda Kiplinga, Vladimira Nabokova i J. M. Barrie. Przyjaźnił się także z Henry Jamesem, który był wokalnym wsparciem jego pracy. Po śmierci ojca w 1887 roku Stevenson ponownie wyjechał z rodziną do Stanów Zjednoczonych, planując przeprowadzkę do Kolorado. Jednak po wylądowaniu w Nowym Jorku postanowili spędzić zimę nad jeziorem Saranac w Adirondacks.
Tego lata wyczarterował jacht i popłynął przez wschodni i środkowy Pacyfik, zatrzymując się na dłuższe pobyty na Hawajach. W 1890 roku Stevenson kupił czterysta akrów posiadłości w Upolu, jednej z wysp Samoa. Przyjął rodzime imię Tusitala (Samoańczyk od „Story Writer”) i wkrótce pogrążył się w lokalnej polityce. W 1894 roku Stevenson stawał się coraz bardziej przygnębiony, przekonany, że wszystko, co najlepsze w jego pracy, ma za sobą. Napisał, że chciałby, aby jego choroba go zabiła.
Wieczorem 3 grudnia 1894 roku zemdlał, prawdopodobnie z powodu krwotoku mózgowego, i zmarł. Został pochowany na Mt. Vaea, w miejscu z widokiem na morze, z tabliczką, na której wyryto jego wiersz „Requiem”. Częściowo ze względu na rozwój estetyki modernistycznej, praca Stevensona wypadła z łask. Krytykowany przez takie postacie jak Virginia Woolf, szybko został zapamiętany jedynie jako współpracownik literatury dziecięcej. Przez większość XX wieku był całkowicie wykluczony z antologii literatury Oxford i Norton, chociaż teraz jest włączony. Według indeksu przetłumaczonych autorów przechowywanego przez UNESCO, Stevenson zajmuje 25. miejsce wśród najczęściej tłumaczonych autorów na świecie, wyprzedzając innych Wiktorianów, Charlesa Dickensa, Oscara Wilde'a i Edgara Allana Poe.
