The Oh Hellos
The Oh Hellos
The Oh Hellos
The Oh Hellos
The Oh Hellos
Albumy „Notos” i „Eurus” skupiają się na tym, jak wiele z naszych przekonań o Bogu jest naszymi własnymi projekcjami; jesteśmy podzieleni przez różne religie i ranimy się nawzajem ze strachu. Linia "zmęczone narody płaczą" wydaje się oznaczać cały ból spowodowany przez to; to właśnie powoduje, że narrator budzi się ze snu o przekonaniach, które być może wspierały tę przemoc.
Nie jestem do końca pewny, jak koncepcja "światła księżyca" działa w kontekście tej piosenki. Jest ono jednak w oczywisty sposób związane ze światem przyrody, który w całym „Notosie” i „Eurusie” łączy się z tym, co boskie. W literaturze księżyc jest godny uwagi ze względu na to, że odbija światło słońca, a także ze względu na to, że jest niestały i zmienny (ze względu na swoje fazy). Czy może to być odniesienie do poszukiwania boskiej prawdy, ale znalezienia tylko odbicia, i to "prawdy", która wydaje się zmieniać w czasie? Ciekawe, że miłość tutaj "goni swoje promienie", sugerując, że nie można ich złapać.
Bóg obserwuje przemianę swojego stworzenia w coś, co nim gardzi. Ta "ona", o której mówi Bóg, to Gaja, czyli matka ziemia. Ziemia odwróciła się od Boga, czy też, że tak powiem, ludzie na Ziemi odwrócili się do Boga plecami.