Ten tekst jest bardzo emocjonalny i refleksyjny — to wyraz próby zmierzenia się z bolesną rzeczywistością oraz szukanie nadziei pomimo przeciwności. Wokalista „otwiera oczy” na świat pełen problemów — przemocy, społecznych barier, porażek, traum i nierówności. Przemawia o tym, co „jest dalej” — poza ignorancją, porażką, stereotypami, kryzysami rodzinnymi i osobistymi trudnościami. Tekst mocno uwypukla problemy pokoleniowe, społeczne i tożsamościowe, które rzutują na życie młodych ludzi, zwłaszcza w środowiskach marginalizowanych.
Jest tu też motyw przełamywania milczenia i wyciągania z mroku — „essaie de voir au-delà” (próbuję zobaczyć dalej), pomimo tego, że nadzieja jawi się jako „vaines secousses” — marne wstrząsy, ulotne momenty dobrego. Ważnym elementem jest zderzenie bólu przeszłości („affres d’un passé simple” — męki prostego, zwykłego przeszłego czasu) z pragnieniem wyjścia poza to wszystko, by znaleźć „apex” — szczyt, punkt kulminacyjny, coś lepszego, nawet gdy „le ciel se couvre” — niebo się chmurzy. To głęboka, pełna emocji medytacja o życiu na granicy nadziei i zwątpienia, z silnym społecznym i osobistym wymiarem.