Michael Kiske roztacza wizję tytułowego „świata przyszłości”, krainy mlekiem i miodem płynącej, gdzie wszyscy są szczęśliwi i dzielą się miłością, a między ludźmi nie ma żadnych barier. Ktokolwiek tam trafi, nie pozna już zmartwienia, bólu ani lęku. Wokalista występuje tutaj w roli swego rodzaju ambasadora futurystycznego raju, zwracając się do człowieka współczesnego – zmęczonego, przygnębionego, nie dostrzegającego sensu w życiu – zachęcając, aby ten odnalazł nadzieję poprzez spojrzenie za zasłonę czasu.
Tekst może być interpretowany jako ironia, na co wskazuje przede wszystkim nadmiar sloganów, pustosłowia oraz brak jakichkolwiek konkretów – nie wiemy, z czego dokładnie wynika szczęście obecne w „świecie przyszłości”, nie otrzymujemy żadnych precyzyjnych informacji na jego temat. Prawdopodobnie zespół chciał sparodiować obietnice wyborcze polityków oraz innych ludzi, roztaczających wizje świetlanej przyszłości, która nadejdzie, jeżeli tylko otrzymają społeczne poparcie.
Inny klucz interpretacji to nawiązanie do futurystycznych dystopii – krain pozornego szczęścia, za którym zwykle skrywana jest mroczna natura.
