Anderson wciela się tutaj w prostego chłopa, który natyka się w lesie na polującą arystokratkę. Jeśli chodzi o dosłowną warstwę tego tekstu, to mamy tu po prostu opowieść z zamierzchłych czasów, pokazującą nam tę niesamowitą wojowniczą kobietę. Z drugiej strony zagłębiając się nieco w warstwę liryczną można dostrzec tutaj nawiązania do stereotypów płci, które głęboko zakorzenione w naszej kulturze narzucają nam czasem sposób, w jaki patrzymy na świat.
Ian stworzył tutaj wizerunek kobiety, która wymyka się standardowym skojarzeniom. Podczas gdy do dzisiaj takie stwierdzenia jak "słaba płeć" dalej określają sposób patrzenia na kobiety, bohaterka "Hunting Girl" zdaje się kompletnie przeczyć istniejącym stereotypom. Nie jest w żadnym wypadku słaba, a wręcz przeciwnie – emanuje od niej poczucie godności i siły, a przy tym też i bezwzględności, która potrafi zasiać strach w sercach tych, którzy stają jej na drodze. Autor z automatu czuje się od niej gorszy, co w przeszłości, gdy jednak swoje rządy niepodzielnie sprawowali mężczyźni, było czymś niezwykłym. Widać jednak, że stereotypowe patrzenie na kobiety już wtedy mijało się z prawdą w wielkim stopniu.
Może więc i my powinniśmy zrewidować czasem swoje poglądy, gdy myślimy o innych. Nieważne, czy mowa tu o płci, wyznaniu, czy czymkolwiek innym – generalizacja nigdy nie jest dobra. Nie wiemy przecież, czy nie natkniemy się kiedy na kogoś, kto całkowicie będzie różnił się od naszych wyobrażeń. Możemy więc sobie oszczędzić potencjalnych dysonansów i już teraz zacząć patrzeć na świat z możliwie jak najmniejszymi uprzedzeniami.
