Ten utwór to wielowarstwowa opowieść o amerykańskiej rzeczywistości widzianej oczami czarnoskórych artystów, mocno zakorzeniona w historii i realiach społecznych. Już we wstępie pojawiają się odniesienia do Rosewood, Oscarville i Tulsy – miejsc symbolizujących przemoc rasową i zniszczone społeczności afroamerykańskie – co ustawia kontekst jako formę muzycznego manifestu i kontynuacji pamięci. W swojej zwrotce JID miesza osobiste refleksje z ostrymi obrazami życia w dzielnicy, gdzie obecność policji, bieda i codzienna walka o przetrwanie są normą. Łączy wątki o ambicji („American pie”, własny dom), ryzyku życia na ulicy, lojalności wobec ekipy i świadomości społecznej, a także ukazuje kontrast między religijnymi wartościami a brutalną rzeczywistością.
Druga zwrotka Vince’a Staplesa rozwija ten obraz, przenosząc go w bardziej filozoficzne tony – mówi o tym, jak pogoń za pieniędzmi napędza świat, ale też zostawia poczucie pustki. Opisuje przeszłość pełną przemocy, biedy i przestępstw, które były codziennością, i zestawia je z obecną pozycją finansową, nie zapominając o tym, skąd wyszedł. Trzecia zwrotka JID zamyka utwór w introspekcyjnym tonie – to moment szczerego przyznania się do niedoskonałości, wewnętrznych walk z demonami i prób zachowania poczucia wartości nawet w najtrudniejszych chwilach. Całość jest świadectwem zarówno indywidualnych losów, jak i szerszej historii społeczności, która mimo przeszkód i strat wciąż próbuje przetrwać i rozwijać się.