Ten utwór opowiada o subtelnej zmianie w relacji, w której fizyczna bliskość i rutyna pozostają niezmienne, ale emocjonalna więź zaczyna się zmieniać. W pierwszej zwrotce artysta opisuje codzienne, intymne chwile – wspólne poranki, bliskość, uczucie bezpieczeństwa w domu – pokazując stabilność i przywiązanie.
Refren ujawnia niepokój i niepewność: mimo że wszystko wydaje się takie samo, w oczach partnera pojawia się coś „dziwnego”, co sugeruje emocjonalną zmianę lub dystans. Druga zwrotka kontynuuje tę narrację, podkreślając pragnienie wiary, że wszystko jest w porządku, mimo napięcia i subtelnej obcości. Utwór kończy się refleksją nad tym, że choć codzienne rytuały trwają, uczucia i spojrzenia mogą się zmieniać, wpływając na postrzeganie bliskości.