[Intstrumentalne solo]
[Zwrotka 1: David Gilmour]
Odliczasz chwile, które się złożyły na ten nudny dzień
Marnotrawisz godziny w bezceremonialny sposób
Obijasz się na skrawku swojej ziemi w swym rodzinnym mieście
Czekając aż ktoś lub coś wskaże Ci drogę
[Richard Wright]
Zmęczony leżeniem na słońcu i siedzisz w domu gapiąc się na deszcz
Ty jesteś młody, a życie jest długie, więc masz dziś trochę czasu na rozpustę
I pewnego dnia łapiesz się na tym, że dziesięć lat minęło
Nikt Ci nie powiedział, kiedy biec; przegapiłeś sygnał startowy
[Zwrotka 2: David Gilmour]
I biegniesz i biegniesz by dogonić słońce, ale ono już zachodzi
Umyka Ci, by znów wyskoczyć za Twoimi plecami
Słońce jest cały czas takie samo, to Ty się starzejesz
Masz cięższy oddech i jesteś o dzień bliższy śmierci
[Richard Wright[
Każdy rok robi się krótszy, a Ty i tak nie znajdujesz czasu
Planujesz by wyjść na zero albo zapisać pół linijki tekstu
Wisieć w cichej desperacji to iście angielski sposób
Czas minął, piosenka się skończyła
Myślałem, że będę miał więcej do powiedzenia
[„Breathe” powtórka: David Gilmour]
Dom, zmów w domu
Chciałbym tu być kiedy tylko mogę
I gdy wracam do domu, zziębnięty i zmęczony
Dobrze jest ogrzać gnaty obok kominka
Hen daleko w szczerym polu
Słychać bicie żelaznego dzwonu
Wzywającego wiernych by padli na kolana
By mogli usłyszeć miękko wypowiedziane zaklęcia
