Keith Reid, autor tekstów Procol Harum, miał zasłyszeć tytułowy zwrot – zwykle tłumaczony jako „bielszy odcień bieli” – podczas imprezy. Sformułowanie to wyraża skrajne emocje – szok lub przerażenie – sprawiające, że twarz staje się „bardziej niż blada”.
Reid osadził ten zwrot w enigmatycznym, psychodelicznym tekście, pełnym nawiązań do mitologii oraz literatury. Najczęściej interpretowany jest jako opowieść o uwodzeniu kobiety, które autor przedstawia za pomocą metafory podróży.
W rozmowie z serwisem Songfacts.com, Keith Reid powiedział:
„To tak naprawdę swego rodzaju film, próba wyczarowania nastroju i opowiedzenia historii. Opowiada o związku. Są tutaj bohaterowie, jest miejsce i jest podróż. Otrzymujesz dźwięki pokoju, atmosferę pokoju i zapach pokoju. Ale na pewno odbywa się podróż, to nie jest wyłącznie zbiór zbitych ze sobą wersów”.
Zespół zarejestrował tylko dwie pierwsze zwrotki. Trzecia oraz (znacznie rzadziej) czwarta śpiewane były wyłącznie podczas koncertów.
W opinii ekspertów utwór jest inspirowany twórczością Jana Sebastiana Bacha - dokładnie Arią na strunie G z III Suity Orkiestrowej D-Dur (BWV 1068) oraz kantatą Wachet auf, ruft uns die Stimme (BWV 140).
Kompozycja stanowi jeden z hymnów „lata miłości” 1967 roku. Bezpośrednio po wydaniu, singiel zdobył ogromną popularność, czego wyrazem były pierwsze miejsca na listach przebojów w ośmiu europejskich krajach oraz Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii (w Polsce dotarł do drugiego miejsca).
Po latach „A Whiter Shade of Pale” cieszy się legendarnym statusem. Zarejestrowano ponad tysiąc coverów i sprzedano co najmniej dziesięć milionów egzemplarzy singla. W 2004 roku była to najczęściej grana piosenka w brytyjskich stacjach radiowych w ciągu minionych siedemdziesięciu lat. Tytułowy zwrot utrwalił się w języku angielskim jako popularny związek frazeologiczny.
