Piosenka opowiada o powszechnej paranoi, w którą wpadła amerykańskie społeczeństwo po ujawnieniu afery Watergate. Byrne studiował podobno zeznania Johna Deana, świadka w tej sprawie, i próbował wtłoczyć jego słowa do tekstu utworu. W jednym z wywiadów mówił, że na nagraniu słowa te brzmią nieco starodawnie ale ciągłość między nimi a współczesnością leży właśnie w muzyce.
W tekście piosenki artysta wciela się w postać zeznającego, stawia się na jego pozycji i odtwarza zeznania tego człowieka. Odnosi się do powszechnego strachu wywołanego aferą na najwyższych szczeblach władzy, mówi o ludziach, którzy z piedestału sławy i mocy stali się nagle przesłuchiwanymi i podejrzanymi. Nie jest do końca jasne, w którą stronę wciela się Byrne - rządową czy przeciwną. Niezależnie od tego jednak daje tutaj wyraz ludzkiej potrzeby przestrzeni. Mówi o strachu i przytłoczeniu, które wiążą się z nieustannymi przesłuchaniami.
David odgrywa tutaj role, wciela się w różne osoby. W tekście da się wyczuć napięcie związane z sytuacją, którą opisuje. Opowiada o wielkiej polityce, postawie rządzących - ich hopokryzji i zakłamaniu. Nie chcą i nie potrafią przyznać się do błędu, próbują za wszelką cenę utrzymać się przy swoich pozycjach. Ręce władz są wszędzie, mówi Byrne ostrzegając swoich słuchaczy i jednocześnie wyśmiewając paranoję, w którą popadła Ameryka po Watergate.
