[zwrotka 1]
Mówisz, że chce ci się płakać
Ale wyschły ci łzy
Bo byłem taki, jaki byłem
Nie pozostało nic więcej do dodania
Nic więcej do dodania
[refren]
Teraz moja pani płonie
Chce to zburzyć
Wie, że jesteś kłamcą
Moja pani płonie
Powiedziała: Nie nie nie nie nie nie
Nie nie nie nie nie nie nie
Nie nie nie nie
Powiedziała: Nie nie nie nie nie nie
[zwrotka 2]
Wciąż zastanawiam się dlaczego
Dlaczego on musiał umrzeć
Kiedy tak się czuję
Nie pozostaje już nic do dodania
Nic do dodania
[refren]
Teraz moja pani płonie
Chce to zburzyć
Wie, że jesteś kłamcą
Moja pani płonie
Powiedziała: Nie nie nie nie nie nie
Nie nie nie nie nie nie nie
Nie nie nie nie
Powiedziała: Nie nie nie nie nie nie
Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
„My Lady’s On Fire” to układanka, którą sami musimy spróbować dla siebie poskładać. Segall nie podaje nam tutaj żadnych większych szczegółów, mamy tylko zarys historii, kilka wskazówek dotyczących tego, o czym może być ten kawałek.
Widzimy, że tłem zawartej tu opowieści jest czyjaś śmierć. Postać, z perspektywy której śpiewa wokalista zwraca się do kogoś, zapewne znajomego, kto także zamieszany jest w całą tę sprawę, kto znał denata. Ze słów autora wynikać może, że zmarły nie odszedł z tego świata sam i ktoś mógł mu w tym nieco pomóc. Segall i ten drugi człowiek podchodzą do tej śmierci ze spokojem, zdystansowaniem, w przeciwieństwie do partnerki wokalisty, która wrze teraz z furii, oskarżając o kłamstwo znajomego autora i nie potrafiąc pogodzić się ze śmiercią tego drugiego.
Cała sytuacja zdaje się być wstępem do detektywistycznej, historii, dobrego kryminału w którym nic nie jest takie, jakim zdaje się być na pierwszy rzut oka. Jak ta opowieść się potoczy, tego nie wiemy, możemy sobie jedynie to wyobrażać, tworzyć własne scenariusze. Od Segalla dostaliśmy tylko wstęp, zaledwie „klatkę z filmu”, której kontekst musimy sobie dopowiedzieć.
