King SD
King SD
King SD
King SD
King SD
To emocjonalna opowieść o relacji z bólem, który jest personifikowany jako żywa istota, zadająca cierpienie i pozostawiająca trwałe ślady na psychice i ciele bohatera. Refren, w którym powtarza się pytanie „Горькая боль моя, ты довольна?” (Gorzka bólu, czy jesteś zadowolona?), stanowi oś utworu, wskazując na nieustanny dialog z cierpieniem, które pozostawiło „szramy jak koleiny” i sprowadziło narratora na błędne ścieżki życia. Bohater zwraca się do bólu z ironią i goryczą, pytając, czy jego cierpienie przynosi mu satysfakcję.
W pierwszej zwrotce СД opisuje, jak ból towarzyszył mu przez długi czas, inspirując do twórczości i przypominając o przeszłości, ale teraz stał się ciężarem, od którego pragnie się uwolnić. Porównuje swoje życie do filmowego scenariusza pisanego przez „ćpającego scenarzystę”, pełnego chaosu i absurdów. Narrator z frustracją zauważa, że nie może uciec od samego siebie, choć widział ludzi próbujących to robić. Znużony ciągłą walką, wyraża potrzebę porzucenia bólu i życia w spokoju, żegnając się z negatywnymi emocjami, które wcześniej dominowały w jego życiu.