King SD
King SD
King SD
King SD
King SD
Piosenka ta jest surowym i przerażającym obrazem desperacji, gniewu i społecznego rozczarowania. Tekst łączy elementy krytyki politycznej i społecznej z narracją, która stopniowo rozwija się w mroczną historię ostatecznego aktu buntu. To brutalne spojrzenie na rzeczywistość pełną absurdu, propagandy i narastającej frustracji.
W pierwszej zwrotce narrator opisuje świat pełen chaosu i nonsensu, gdzie każdy dzień przynosi nowe szaleństwa. Telewizja serwuje wojenną propagandę i konkursy absurdu, organizowane przez bezmyślnych biurokratów. W obliczu nieuniknionej katastrofy – armaggedonu, który wisi w powietrzu – bohater ironicznie próbuje znaleźć coś, co przyniesie mu choć odrobinę rozrywki.
Przegląda afisze koncertów, szukając wydarzenia, które idealnie oddaje groteskowy ton rzeczywistości. Z przerażeniem i obrzydzeniem wspomina o artystach, którzy wspierają władze lub propagandowe idee, od Grigorija Lepsa po inne gwiazdy popkultury, które w swoich działaniach i słowach są współuczestnikami tej absurdalnej rzeczywistości.