Poruszająca piosenka, w której tekście Kiwanuka mówi o swojej rzekomej nieumiejętności kochania, o chłodzie, który zalągł się w jego sercu i nie pozwala mu stworzyć z nikim żadnej trwałej relacji. Mówi o zimnie, który go spowija, o tym, że nigdy nikogo nie pokocha. Być może krzywdy, których doznał w przeszłości sprawiają, że ma poczucie złamania, zmęczenia próbami. Nie chce więcej narażać się na okrucieństwo niespełnionej miłości.
Stwierdza więc wprost, że nigdy z nikim się nie zwiąże, że przeznaczona jest mu samotność. Mówi nie tylko o tym, że nie będzie kochał. Twierdzi, że nawet nigdy nie pojawi się w nim potrzeba bliskości, związania się z kimś na dłużej. Pod uwagę bierze więc tylko przygody na jedną noc, krótkie romanse, w czasie których nie zdąży się przyzwyczaić, nie zdąży pokochać.
Utwór zdaje się być tak naprawdę rozpaczliwą próbą zrozumienia samego siebie, otworzenia na świat. Kiwanuka jakby prosił kogoś by spróbował zmienić jego nastawienie, by dał mu szansę poznać się z innej, tej cieplejszej strony. I pozwolić się pokochać.
