[zwrotka 1]
Moment przejściowy w 1979
Fajne dzieciaki nigdy nie mają na nic czasu
Powinniśmy spotkać się
Na przewodzie pod napięciem
Zawieszonym ponad ulicą
Garbus klekocze jak kamień
Jego światła skierowane są w stronę świtu
Byliśmy pewni, że nigdy nie doświadczymy końca
Tego wszystkiego
[refren 1]
I nawet mi nie zależy
Żeby przestać się tak tułać
Nie wiemy
Gdzie spoczną nasze kości
Zapewne zamienią się w proch
Zapomniane i pochłonięte
Przez ziemię pod nami
[zwrotka 2]
Przechytrzymy tych bezmyślnych i znudzonych
Dokładnie nie wiedzą co planujemy
To roszczeniowe miasto morfiny
Niedługo zobaczy
[refren 2]
Że nawet nam nie zależy
Bo jesteśmy tak niespokojni
Czujemy jak przyciąga nas
Ziemia tysiąca win
Zalewamy cementem
Opłakanym i pewnym
Światła i miasta pod nami
Szybciej niż dźwięk
Szybciej niż nam się wydawało
Spod dźwięku nadziei
[zwrotka 3]
Justine nigdy nie znała reguł
Zadawała się z dziwakami i duchami
Przeprosiny nigdy nie są konieczne
Znam cię lepiej, niż udajesz,
Że wiesz
[refren 3]
I nawet nam nie zależy
Żeby przestać się tak tułać
Nie wiemy
Gdzie spoczną nasze kości
Zapewne zamienią się w proch
Zapomniane i pochłonięte
Przez ziemię pod nami
[outro]
Ulica ma silną potrzebę teraźniejszości
Jak widzisz, nie ma tu nikogo
