Dustin śpiewa w tym utworze o swej partnerce, pokazując nam że ci którzy są najbliżej nas często potrafią dostrzec znacznie więcej, niż inni ludzie. Ukochana wokalisty widzi wszystkie jego niedoskonałości i fasadę, jaką buduje on wokół siebie. W końcu wszyscy w pewnym stopniu pozujemy i "gramy" lepszą wersję siebie w sferze kontaktów interpersonalnych.
Nie obnosimy się ze swoimi wadami i podejmujemy decyzje biorąc pod uwagę to, jak odebrane będą przez otoczenie. Dochodzi do tego rzecz jasna nasza wrodzona niechęć do myślenia o sobie negatywnie, dzięki której jesteśmy w stanie na ogół utrzymywać pozytywną samoocenę. Nic więc dziwnego, że Kensrue może czuć się trochę nieswojo, gdy jego ukochana zdaje się być kompletnie nie do okłamania i doskonale zdaje sobie sprawę z wszystkich jego słabości.
Mimo tego, że bywa to czasem bolesne, to dzięki temu wokalista ma szansę cały czas konfrontować swoje wyobrażenia o sobie ze stanem rzeczywistym, doskonaląc się i pracując nad sobą. Staje się lepszym człowiekiem, za co jest rzecz jasna wdzięczny swojej partnerce.
