W tym utworze Conor śpiewa o odwadze, jaką udało mu się odnaleźć we własnym życiu. Droga, którą przebył by znaleźć się tam, gdzie stoi usiana była wieloma wybojami. Napiętnowany przez społeczeństwo za swoją orientację, żył w „ukryciu” przez lata, zbyt bardzo bojąc się pokazać światu, kim jest.
W końcu jednak udało mu się zdobyć na krok do przodu, wziął sprawy w swoje ręce i przestał się chować. Wybrał bycie szczęśliwym, życie w zgodzie z samym sobą, ściągając ze swoich barków całą presję, jaką dotychczas odczuwał. Teraz idzie własną ścieżką, nie martwiąc się tym, jak zostanie odebrany.
O’Brien przez ten kawałek chce zachęcić nas wszystkich do tego, byśmy nie bali się żyć tak, jak sami tego chcemy. Może i na co dzień ciężko oprzeć się wpływowi społeczeństwa i trudno wybić się przed szereg, sprzeciwić ogólnie przyjętym normom, ale gra jest warta świeczki. Wokalista przyznaje że to, jak teraz się czuje, wolny i niezależny, jest nieporównywalne z niczym, co czuł dotychczas. Może i po drodze nie raz upadał, błądził, ale jest pewien, że gdyby miał szansę, nie zmieniłby w swoim życiu niczego. Cieszy się że udało mu się osiągnąć wewnętrzny spokój, pogodzić z samym sobą i może dzięki temu wieść teraz znacznie szczęśliwszy żywot.
