Wokalistka czuje się przytłoczona wszystkimi dotychczasowymi wydarzeniami. Obecnie jest zaślepiona przez intensywność jej uczuć. Nie do końca wie, w którym miejscu się znajduje. W jej głowie panuje chaos i wielkie zamieszanie. Krajobraz, na który spogląda teraz wokalistka jest niewyraźny, pusty, pomalowany jej żalem. W związku z tym, że jest przytłoczona nie jest w stanie zobaczyć nic więcej. Swoje życie postrzega jako gotowe dzieło sztuki wykonane z bólu i smutku.
Powodem takiego stanu jest brak miłości. Pozytywne uczucie nie gościło dotąd w jej sercu, dlatego każdy jej dzień jest wypełniony smutkiem. „Bo ona jest jak pogoda, nie można jej powstrzymać. Urodzona z ciemnej wody, córka deszczu i śniegu”. Florence taką się urodziła i nie jest w stanie tego zmienić w ciągu kilku chwil. Wymaga to pracy, zaangażowania i pomocy innej osoby. Pragnie ciszy, lecz nie osamotnienia, dlatego wyraża nadzieję na pojawienie się miłości.
