"Care" to utwór pochodzący z wydanego 15 sierpnia 2025 roku czwartego pełnowymiarowego albumu studyjnego Conana Gray'a. Wydawnictwo noszące tytuł "Wishbone" ukazało się za pośrednictwem GirlyBoy. Utwór "Care" eksploruje emocjonalną szarość po rozstaniu – tę dezorientującą przestrzeń, w której nie jesteś już zakochany, ale też nie do końca się z tym pogodziłeś. Chodzi o próbę pójścia naprzód, wciąż czując się prześladowanym przez emocjonalny ślad po kimś, kto kiedyś znaczył dla ciebie wszystko.
Nie chodzi tu o złamane serce w dramatycznym sensie – chodzi o cichy ból utrzymującej się troski. Piosenka "Care" ukazuje słodko-gorzką sprzeczność między rozstaniem z kimś w sensie romantycznym, a wciąż odczuwaniem jego życia i obecności. Chodzi o emocjonalną inercję – gdzie nie jesteś już zakochany, ale nadal nie jesteś wolny.
W oficjalnym oświadczeniu na temat projektu można przeczytać: "[...] Przez ostatnie dwa lata potajemnie pisałem piosenki. Po koncertach w piwnicach lokali, w prześcieradłach hotelowych łóżek, w wąskich przerwach między trasami — wracałem do domu i pisałem wszystkie rzeczy, których nikt nie chciał słyszeć. Może nawet rzeczy, których nie chciałem, żeby ludzie słyszeli".
"Nie powiedziałem o tym moim przyjaciołom. Nie powiedziałem mojej wytwórni. W końcu nie wiedziałem, że cokolwiek tworzę i nie miałem żadnego planu, żeby to wydać. Ale z czasem zacząłem czuć coś, czego nigdy wcześniej nie czułem. Zacząłem potrzebować tej muzyki. Słuchałem na lotniskach, w długich podróżach taksówką, głośnej pod prysznicem. W złamanym sercu, a potem w radości. Zacząłem puszczać ją moim przyjaciołom, a oni też zaczęli jej potrzebować. [...] Stała się rażąco niszową ścieżką dźwiękową do naszego życia w czasie rzeczywistym, śpiewając tylko dla nas".
"Czułem, jakby muzyka przypominała mi, kim jestem, w eksperymentalnym czasie moich dwudziestu kilku lat, kiedy 'kim jestem' nie miało żadnej definicji. Moje dzieciństwo w Teksasie. Moje przejrzyste lata w Londynie. Moje niebieskie, pasiaste prześcieradła w moim mieszkaniu na studiach. Puściłam te piosenki pierwszej osobie, z którą kiedykolwiek tworzyłam muzykę, @thedanielnigro, i zacząłem nagrywać. Nie wiedziałem, dlaczego nagrywam, po prostu byłem".
"Nie wiedziałam, jaką historię opowiadam, po prostu w niej żyłem. Powoli zacząłem widzieć siebie w pełnym obrazie. Odłamki siebie, którymi zawsze byłem, ale nigdy się z nimi nie zmierzyłem. Piosenki, które zawsze pisałem, ale nigdy nie śpiewałem. Zanim się zorientowałem, byłem otoczony albumem. Tym albumem jest 'Wishbone'. [...]"
