.Feast
.Feast
Piosenka opowiada o wewnętrznych sprzecznościach i walkach, z którymi zmaga się podmiot liryczny. W pierwszym wersie, wyraża on swoje ambiwalentne uczucia wobec świata – z jednej strony odczuwa niechęć do tłumu i życia, ale z drugiej strony boi się samotności i śmierci. Kolejne linijki podkreślają tę dychotomię, gdzie jednocześnie sprzeciwia się powierzchowności i stabilizacji, ale boi się ubóstwa i braku bezpieczeństwa.
W pre-chorusie autor wskazuje na zagubienie i trudność w znalezieniu swojego miejsca w świecie. Mówi o utracie orientacji i trudności w podjęciu właściwych decyzji. Ten moment zwątpienia ilustruje obrazem rozciągania mapy i kompasu, jakby szukał wskazówek, które pozwolą mu odnaleźć siebie. Podmiot liryczny tworzy własny obraz Boga, zgodnie z własnym wyobrażeniem, co może symbolizować próbę samookreślenia i zrozumienia swojego miejsca w świecie.
W refrenie piosenki autor mówi o budowaniu własnego Boga i pisaniu swojej własnej księgi, co wskazuje na potrzebę stworzenia własnych zasad i narracji, by lepiej zrozumieć siebie i swoje cierpienia. Jest to akt buntu przeciwko tradycyjnym normom i wierzeniom, który ma na celu zburzenie starych wyobrażeń o raju i piekle. W outro powtarzają się słowa o „transmitowaniu” swojego bólu, co sugeruje, że cierpienie podmiotu staje się częścią jego tożsamości, a on sam pragnie, by zostało ono zapamiętane i zrozumiane.