Fletcher
Fletcher
Fletcher
Ten tekst to piękny, nostalgiczny hołd dla różnych wersji kobiecości – zarówno tych, które bohaterka sama w sobie odkrywała, jak i tych, które widzi w innych kobietach. Mówi o przemianie, dojrzewaniu i nieustannym poszukiwaniu siebie – przez bunt, przez duchowość, przez samotność, przez miłość. Kobieta z piosenki to ktoś dziki, wolny, pełen światła, ale też zraniony i samotny. Przeszła przez wiele etapów – była „córką tatusia”, „dziewczyną od kryształów”, „supergwiazdą” – i każda z tych wersji była prawdziwa na swój sposób.
Refren to akt uznania i wdzięczności – dla siebie i dla innych kobiet, które nieustannie „żyją i przeżywają”. To pieśń siły i czułości, która nie osądza, ale celebruje różnorodność doświadczeń, prób i błędów, zmian tożsamości. To także uznanie dla kobiecej drogi jako czegoś świętego, nie zawsze zrozumiałego, ale zawsze autentycznego. Piosenka jest jak list miłosny – do siebie samej i do wszystkich kobiet, które odważyły się być sobą, choćby przez chwilę.