Tekst tej piosenki to mroczna, brutalna i symboliczna opowieść o obsesji, przemocy i zatraceniu się w grzechu. Używając skrajnych obrazów – krwi, ognia, szeptów przemieniających się w grzech, rytualnego „pożerania” – autor kreśli wizję zatrutej namiętności, w której miłość została całkowicie wyparta przez pragnienie dominacji i destrukcji.
Centralną postacią wydaje się być kobieta – ofiara i obiekt pożądania jednocześnie – której krzyk, rozpacz i cierpienie są nie tylko ignorowane, ale wręcz gloryfikowane przez narratora. Czynione wobec niej akty przemocy stają się rytuałem, „obietnicą nieba” — co nadaje tekstowi charakter bluźnierczy, demoniczny, niemal liturgiczny w swojej perwersji.
Motyw „the devil sleeps within” sugeruje, że cała ta brutalność i spaczenie mają swoje źródło w człowieku – w jego żądzy, ciemnych instynktach, skrywanych głęboko fantazjach, które w sprzyjających warunkach wychodzą na powierzchnię. Pojawia się też motyw dawnego „przyrzeczenia” – jakby ta przemoc była konsekwencją jakiejś chorej przysięgi, nieodwracalnej decyzji, rytuału lub zemsty.
Piosenka balansuje na granicy horroru psychicznego i metaforycznego portretu człowieka pochłoniętego przez własne zło. To opowieść o utracie niewinności, triumfie instynktu nad sumieniem i o tym, jak miłość może zostać wypaczona aż do granic obłędu. To nie tylko brutalny tekst – to mroczne lustro, w którym odbija się to, co człowiek potrafi zrobić, gdy „diabeł zasypia w środku”, a sumienie milknie.