Tekst tej piosenki to pełna bólu i mroku opowieść o utracie, rozpaczy i pragnieniu ostatecznego ukojenia. Osadzony w atmosferze melancholii i emocjonalnego wypalenia, ukazuje wewnętrzny świat osoby, która została złamana – przez miłość, stratę lub zdradę – i nie widzi już dla siebie drogi powrotu.
Powtarzające się wezwanie „Follow me into the night / into oblivion” to nic innego jak zaproszenie do ucieczki – być może w śmierć, a być może w zapomnienie, ciemność, oderwanie od rzeczywistości. To tęsknota za końcem, który miałby być ulgą. Refren brzmi jak lament i zarazem ostatnia prośba do kogoś, kto kiedyś był bliski.
Fragmenty „I lost my mind / Dead inside / Grant me a peaceful death” pokazują głębię wewnętrznego cierpienia – stan, w którym dusza przestała czuć, a ciało żyje tylko z przyzwyczajenia. Ukochana osoba jawi się tu jako ktoś piękny, lecz odległy, kto odegrał już swoją rolę („You played your part, a work of art”), pozostawiając po sobie jedynie pustkę.
Tekst jest poetyckim obrazem rozkładu emocji i tożsamości – jakby wszystko, co kiedyś miało sens, zostało „rozerwane” niczym serce podmiotu lirycznego. Teraz nie ma już pytań ani odpowiedzi – jest tylko ciemność i pragnienie, by ktoś jeszcze raz podążył za nim… w nicość. To hymn dla złamanych dusz. Pieśń końca. Ciche odejście.