Obscura
Obscura
Obscura
Obscura
Tekst piosenki to monumentalna, kosmiczna elegia o upadku, zapomnieniu i wiecznym zatraceniu, gdzie bohaterowie są porzuceni i skazani na wieczną noc, dryfując w nieskończoności wszechświata. Początkowe wersy ukazują epicką wizję podróży ku końcowi, gdzie dusze „lecą na kosmicznych skrzydłach”, przemierzając otchłań w kierunku nieuchronnego upadku. Nie jest to jednak zwykła zagłada – to świadome zejście w otchłań, gdzie upadli tworzą chór potępionych, śpiewających swoją pieśń zatracenia.
Motyw "astralnych burz i boskiej aureoli" wskazuje na przejście między rzeczywistością a nieskończonym wymiarem, gdzie duchy tracą swoją indywidualność i stają się częścią większej kosmicznej harmonii. Pojawiające się odniesienia do "hymnu nocy i chóru zatracenia" podkreślają, że cała egzystencja staje się ceremonialnym, niemal sakralnym upadkiem, w którym wiara, los i przeznaczenie splatają się w jedno.