Zeus
Zeus
Zeus
Tekst jest opowieścią o drodze od naiwnej „dobroci” do świadomej asertywności. Podmiot liryczny rozlicza się z wizerunkiem „dobrego chłopca”, który przez lata unikał konfliktów, chciał być lubiany i szanował cudze opinie, nawet gdy były krzywdzące. Pokazuje, że taka postawa często kończy się wykorzystaniem, publicznym opluwaniem i hipokryzją – szczególnie w świecie internetu i branży, gdzie pozorna elokwencja idzie w parze z brakiem kręgosłupa. To krytyka fałszu, owczego pędu i ludzi, którzy budują zasięgi na atakowaniu innych.
Druga warstwa utworu to moment przełomu: nauka stawiania granic i odzyskiwania godności. Autor jasno komunikuje, że jego przestrzeń ma zasady, a brak szacunku oznacza wyproszenie bez tłumaczeń. Asertywność nie jest tu agresją, lecz obroną siebie po latach zdrad, poniżenia i milczenia. To manifest dojrzałości emocjonalnej – zgody na to, że nie trzeba być „miłym” kosztem samego siebie, oraz świadomości, że prawdziwa siła polega na umiejętności powiedzenia „dość” i stania się murem, gdy sytuacja tego wymaga.