Zeus
Zeus
Zeus
Tekst jest manifestem całkowitego dystansu wobec sceny muzycznej, branżowych zasad, trendów i hierarchii. Podmiot liryczny świadomie stawia się „spoza gry” – nie identyfikuje się ani z nową, ani ze starą szkołą, nie uznaje mody, algorytmów, sztucznej autentyczności ani rapu robionego pod publikę czy nagrody. To wyraźna krytyka środowiska, które według autora pełne jest póz, udawanej gangsterki i pogoni za statusem zamiast realnej treści i pracy twórczej. Kluczowe jest tu podkreślenie niezależności: robienie muzyki na własnych zasadach, bez potrzeby przynależności do jakiejkolwiek „ligi”.
Druga warstwa utworu dotyka ceny ambicji i walki o uznanie – pokazuje, że obsesja bycia najlepszym w „rapgrze” niemal doprowadziła do autodestrukcji. W efekcie pojawia się dojrzała rezygnacja z rywalizacji, rankingów, nagród i głosowań na rzecz spokoju, wolności i czystej przyjemności tworzenia. Refren wzmacnia ten przekaz metaforą szachownicy: inni są pionkami szczerzącymi kły, a on obserwuje wszystko z dystansu, nie potrzebując już walczyć o miejsce przy stole. To utwór o suwerenności artysty, który wyszedł poza system i właśnie tam odnalazł własną siłę.