Ten utwór to poruszająca rozmowa przez kraty – muzyczny list między wolnością a więzieniem, między ulicą a sceną. Bernz otwiera numer emocjonalnym hiszpańskim wersami, wysyłając błogosławieństwo i solidarność dla przyjaciela odsiadującego wyrok – "cárceles de vidrio", szklane więzienia, mogą znaczyć nie tylko cele, ale też iluzje świata zewnętrznego. W tym wersie ukryta jest tęsknota, wiara i latynoska dusza.
Murs wciela się w osadzonego – gorzki, surowy, "fuck it bro, it is what it is" – wie, że zawalił, ale nie udaje, że wszystko gra. Pyta o dziecko, o kobietę, o życie, które leci dalej bez niego. Wrekonize odpowiada z zewnątrz – świat nie stoi w miejscu, kobieta odpływa, kariera się kręci, ale wszystko wciąż przepełnione jest lojalnością. To wymiana dusz – smutek, frustracja, tęsknota, ale też wiara, że więzienie nie zamyka wszystkiego. Utwór kończy się prostym, ciepłym słowem: "Un amor" – jedno miłość. W świecie, gdzie wszystko się sypie, to może być ostatnia rzecz, która trzyma człowieka przy życiu.
