Tekst piosenki porusza tematykę społecznego nacisku i oczekiwań, które kładzie się na młode osoby. W pierwszym wersie wyraża się zdziwienie i rozczarowanie tym, jak wiele ludzi przyjmuje pozory za rzeczywistość, starając się dostosować do standardów społecznych. Bohater pytając retorycznie, kto nauczył ich tak żyć, sugeruje, że wielu ludzi żyje w oderwaniu od własnych pragnień i marzeń, podążając za obowiązującymi normami.
W następnym akapicie artysta krytykuje pustkę życia, które jest ukierunkowane na zdobycie prestiżu i materialnego dobra, zamiast na autentyczne doświadczenia i spełnienie emocjonalne. Porównuje swoje pragnienia z pragnieniami innych ludzi, zauważając różnicę między ich płytą a jego szarym życiem. Wskazuje, że wiele osób podąża za fałszywymi celami, a prawdziwe wartości są zaniedbywane.
W refrenie artysta wyraża uczucie samotności i alienacji, odnosząc się do metaforycznego obrazu wianków pogrzebowych, które są symbolem końca i straty. Wyraża swoje uczucie nieprzynależności i oddzielenia od społeczeństwa, podkreślając, że jego własne doświadczenia i uczucia są niezrozumiałe dla innych. Piosenka wyraża żal i smutek z powodu braku zrozumienia i akceptacji ze strony otoczenia.
