Tekst piosenki opowiada o kontrastach między dwoma osobami, ich emocjami i sposobem postrzegania świata. Pierwsza osoba opisuje siebie jako kogoś, kto pachnie negatywnymi emocjami i doświadczeniami. Jej zapach jest związany z bólem, stresem, traumą dzieciństwa, depresją i niepewnością. Porównuje swoje uczucia do nieprzyjemnych sytuacji, takich jak przerażenie, niepokój czy długotrwała bezsenność. Jej sposób bycia i emocje są chaotyczne, trudne do kontrolowania i przytłaczające. W tekście można wyczuć jej potrzebę akceptacji i zrozumienia, mimo iż jest świadoma swojego trudnego charakteru.
Z kolei druga osoba, do której zwraca się podmiot liryczny, jest przedstawiana jako uosobienie spokoju i harmonii. Jej zapach jest kojący, jak ciepła herbata z rumiankiem, długi sen, czy cisza w głowie. Ta osoba jest spokojem, stabilnością i miłością, która trwa bez końca. Jest jak dom, bezpieczna przystań i zrozumienie. Podmiot liryczny opisuje ją jako kogoś, kto potrafi kochać głęboko i na zawsze, kogoś, kto jest źródłem poczucia bezpieczeństwa i ukojenia. Ten kontrast między nimi podkreśla, jak bardzo różnią się ich światy emocjonalne.
Piosenka w swoim refrenie wyraża tęsknotę podmiotu lirycznego za spokojem i stabilnością, jaką reprezentuje druga osoba. Jest to wołanie o pomoc, o możliwość odnalezienia spokoju w ramionach kogoś, kto jest uosobieniem tego, czego mu brakuje. W drugiej zwrotce podmiot liryczny prosi, aby móc znaleźć ukojenie w tej osobie, mimo że czuje się niegodny jej miłości. Opisuje swoje lęki i niepewności, które go dręczą, oraz pragnienie ucieczki od nich. W końcu, powtarzający się refren jeszcze raz podkreśla kontrast między chaosem jednej osoby a spokojem drugiej, tworząc obraz relacji, w której jedno szuka ukojenia w drugim.
