10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
Ten tekst piosenki opowiada o duchowym i fizycznym wygnaniu – zarówno jednostkowym, jak i zbiorowym. Rozpoczyna się symbolicznymi obrazami: taniec w stronę słońca, pocałunek ziemi, objęcie kamienia – to rytuały pożegnania lub uhonorowania czegoś pierwotnego, naturalnego. Następnie pojawiają się metafory zdrady i upadku: czarna księga, beczka brandy, „choroba” i podpisany dokument przez pijanych złodziei – sugerując, że jakieś porozumienie, traktat lub obietnica została sfałszowana przez tych, którzy mieli władzę. W konsekwencji dochodzi do przymusowego wypędzenia, gdy „wąż się rozwinął” – symbolizując zło lub zdradę – a ludzie zostają zmuszeni do opuszczenia swojej ojczyzny, wędrując boso przez śnieg.
Druga część utworu pogłębia tragizm sytuacji: nowa ziemia okazuje się jałowa i pozbawiona nadziei, zupełnie inna niż ta, którą obiecano. Duchy przodków („tańczące duchy”) są palone żywcem, wdowy płaczące po stracie nie mogą się zemścić, a „gwiazda zachodu” – symbol losu, imperium lub Boga – wypędza ich jeszcze dalej, aż do oceanu. W końcowych wersach narrator mówi wprost: „zniknąłem jak ciało, zbladłem i umarłem, z woli twojego Boga – bo mnie nienawidził”. To gorzkie oskarżenie wobec boskiej siły, która zamiast chronić, doprowadziła do zagłady. Całość brzmi jak lament ludu wyklętego – ofiar przemocy, kolonizacji lub zdrady.