10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
10,000 Maniacs
Ten tekst piosenki to poetycka, fragmentaryczna opowieść o uwięzieniu – zarówno fizycznym, jak i emocjonalnym – w małym, dusznym miasteczku, które wydaje się istnieć poza czasem. Każdy wers buduje nastrój pustki, przytłumionej tęsknoty i bezczynności. Widzimy obrazy sennego krajobrazu: błękitna wieża ciśnień, cicha dolina nocą, puste tory kolejowe, kurz unoszący się nad popękanym chodnikiem. Pojawia się dziewczyna z „diabłem w bucie”, biegnąca wzdłuż torów – być może próbująca uciec, ale tylko symbolicznie.
Refren „Can’t ignore the train” powtarza się jak echo – może być symbolem pragnienia zmiany, szansy na ucieczkę, której nikt nie wykorzystuje. Bohaterowie tekstu tkwią w pozorach porządku: schludne przeprosiny, ręcznik i umywalka, porcelanowe figurki na kominku – wszystko kontrolowane, ale martwe. Mimo marzeń o przygodzie, „nie jesteśmy przygodowi” – mówi narrator, jakby uznając, że bunt się w nich tli, ale nigdy nie rozbłyska.