Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
To delikatna, a jednocześnie przejmująca pieśń o przemijaniu i utracie wiary w przyszłość. Anna von Hausswolff i Ethel Cain tworzą wspólnie coś w rodzaju modlitwy — nie do Boga, ale do samego życia, które coraz szybciej wymyka się z rąk. W pierwszej zwrotce słowa „let it go, let it be” brzmią jak próba uwolnienia się od ciężaru rzeczywistości, od tego, co ziemskie i utkane z codziennego błota („soil in this maze”). Chęć „wprowadzenia tego w stan łaski” to potrzeba oczyszczenia, nadania sensu temu, co się rozpadło.
Refren powtarza motyw czasu i lęku – „we’re getting older by the hour” – starzejemy się nie z roku na rok, ale z każdą godziną, a wraz z tym narasta strach, że marzenie o przyszłości czy o rodzinie może zniknąć. W mostku pojawia się obraz upadłych aniołów, jak echo utraconej wiary w coś większego – w miłość, w zbawienie, w sens. To utwór o pogodzeniu z utratą, o dojrzewaniu przez ból, o delikatnej granicy między nadzieją a rezygnacją. W jego ciszy słychać modlitwę ludzi, którzy wciąż chcą wierzyć, choć wiedzą, że z każdym rokiem jest to trudniejsze.