Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Anna von Hausswolff
Ten utwór brzmi jak zapis momentu zatracenia — cielesnego, emocjonalnego, niemal mistycznego. Bohaterka jest „przecięta na pół”, rozdarta między boskością a instynktem, między pożądaniem a transcendencją. Obraz „serca przyczepionego do ust boga” to metafora całkowitego oddania – jakby jej ciało i dusza zostały połknięte przez coś większego, co jednocześnie ją pociąga i przeraża. W tej przestrzeni ekstazy „nie może przestać”, bo moment uniesienia staje się uzależnieniem — czymś, co otwiera niebo, ale jednocześnie rozrywa człowieka od środka.
Kiedy wchodzi druga postać, energia zmienia się — taniec, pocałunek, dotyk, to wszystko staje się grą władzy i bliskości. Jest tu napięcie między wstydem a pragnieniem, między kontrolą a oddaniem. „In a maze, we’re in the maze” — to zdanie zamyka utwór jak echo świadomości, że oboje są uwięzieni w labiryncie emocji i ciała, z którego nie ma wyjścia. To nie miłość, lecz trans – stan, w którym człowiek doświadcza siebie przez drugiego, aż do całkowitego rozpuszczenia.