Ethel Cain - Fuck Me Eyes [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]
Album: Willoughby Tucker, I’ll Always Love You
Data wydania: 2025-07-02
Gatunek: Pop
Producent: Ethel Cain
Tekst: Ethel Cain
"Fuck Me Eyes" to udostępniony 2 lipca 2025 roku singiel Ethel Cain, znanej także jako Hayden Anhedonia, który stanowi zapowiedź albumu "Willoughby Tucker, I’ll Always Love You". Wydawnictwo zostanie wydane w sierpniu 2025 roku za pośrednictwem wytwórni Daughters of Cain Records. Zapowiadane wydawnictwo to prequel do albumu "Preacher’s Daughter" z 2022 roku.
W jednym z wywiadów Artystka wyjaśniała: "Kontynuując temat szkolnych lęków, 'Fuck Me Eyes' (oprócz bycia hołdem dla jednej z moich ulubionych popowych piosenek wszech czasów, 'Bette Davis Eyes') ma być odą do dziewczyn, które są idealne i mają wszystko, a mimo to noszą reputację miejskiej dziwki. Piękna blondynka, która jest po prostu samotna i chce być kochana, którą wszyscy dorośli potępiają nawzajem, która ostatecznie jest dziewczyną, której wszyscy jednocześnie nie mogą znieść i chcą być".
"Napisałam początek tej piosenki pięć lat temu, dzięki czemu jest to najstarsze demo na płycie. W miarę jak historia stawała się bardziej rozwinięta, zdałam sobie sprawę, że ma ona bardziej istotne miejsce na albumie, niż pierwotnie myślałam. Ta piosenka przedstawia skomplikowane uczucia Ethel do dziewczyny, która, jak jest przekonana, przykuła uwagę jej sympatii, a także jej 16-letnie przemyślenia na ten temat".
"Fuck Me Eyes" to przejmujący, głęboko sugestywny portret młodej kobiety poruszającej się po świecie, który jednocześnie jej pragnie i odrzuca. Piosenka łączy w sobie obrazy południowego gotyku z tematami eksploatacji, buntu i poszukiwania zrozumienia i akceptacji, jednocześnie krytykując sposoby, w jakie społeczeństwo uprzedmiotawia kobiecość. "Fuck Me Eyes" to surowy, poetycki opis kobiety, która jest pożądana, ale jednorazowa, budząca strach, ale krucha, buntownicza, ale uwięziona. Narratorka jej nie ocenia — po prostu ją pokazuje, ze wszystkimi jej sprzecznościami.
Charakterystyczny dla Ethel Cain styl Southern Gothic zamienia tekst we współczesny mit: dziewczyna, która "naprawdę przemieszcza się po mieście", ponieważ nie ma dokąd pójść. Tragedia nie dotyczy tylko jej życia — to także fakt, że świat ją taką stworzył, a potem porzucił. Piosenka jest krytyką tego, jak społeczeństwo fetyszyzuje i odrzuca kobiety, które ośmielają się akceptować swoją seksualność, obnażając pustkę pożądania bez troski. To także lament — dla bohaterki, dla jej matki i dla każdej kobiety, która kiedykolwiek była kochana tylko za tytułowe uwodzicielskie spojrzenie, a nigdy za swoją duszę.