Freddie Gibbs & The Alchemist
Freddie Gibbs & The Alchemist
Freddie Gibbs & The Alchemist
Freddie Gibbs & The Alchemist
Ten utwór to emocjonalny, choć agresywnie stylizowany list miłosny do… rapu – uosobionego tu jako toksyczna, ale nierozerwalnie związana z autorem kobieta. Freddie Gibbs jako Rabbit łączy w wersach brutalność ulicy, wspomnienia z przeszłości, beefy i wulgarną seksualność z wyznaniem lojalności wobec gry, która go ukształtowała. Choć rap „bywa pełen presji” i ciągłych ciosów, on nadal ją „kocha” – niezależnie od tego, co mówią inni. To uczucie nie jest czyste, ale prawdziwe – surowe, jak jego wersy.
Warstwa liryczna jest przesiąknięta charakterystycznym dla Gibbsa stylem: połączeniem ironii, brawury i autentyzmu. Padają oskarżenia, złośliwości, obserwacje społeczne i cięte punchline’y, ale wszystko spina motyw oddania – nie tylko wobec muzyki, ale i własnej drogi. Nawet jeśli „łamał serca” i przesadził w wersach, przyznaje: to tylko sztuka, sposób przetrwania. Ten utwór to brutalna, chaotyczna, ale szczera relacja z muzyką, która go uformowała – nie idealna, ale prawdziwa do bólu.